Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit.
Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.
Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum.
Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;
Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?
- Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse;
- Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.
- Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.
- Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene.